Chapter Twenty Five

nagkulong ako sa kwarto ko, bahala sila dyan..
pero ano ba yung mga pinagsasabi ko kanina?
gusto ko na ba talaga magpakasal?
ang adik ko, ayoko pa naman eh.. >______<
hindi ako nagmamadali, pero ano yung nag urge saken para sabihin ang mga yun kanina?
galit? inis? kanino?? -- kay Jay? kay Yuri? -- sa nakita ko kanina? nagseselos ba ako?

gusto kong ilabas sama ng loob ko
gusto kong sumigaw!
kailangan ko ng kausap!!
kung hindi, sasabog ako!!
waaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!!!

calling Jay ... (sa kanya ako naiinis pero sya ang tinatawagan ko.. =_= pathetic me)
*ring ring… ring ring… ring ring… ring ring… ring ring…*
“the number you have dialed is--”

shit! bakit hindi sya sumasagot?!
kailangan ko ang best friend ko ngayon!!
ipinagpalit na ba nya ako kay Yuri? T__T)
nagseselos na ako sayo Yuri!! inagaw mo best friend ko saken!! T_T
hindi.. hindi.. nagseselos ako kasi.. kasi.. AISH!!!

natutulala na ako, wala nang matinong tumatakbo sa isip ko
tapos biglang nag vibrate yung cellphone ko

Jay calling …

“gago ka! ngayon ikaw tong tatawag tawag!” sabi ko bago sagutin yung cellphone ko

“hello!!” pasigaw na sagot ko
“aray.. Len anong problema?” tanong nya saken tapos napakalma agad ako
“asan ka Jay?” tapos nagumpisang manginig yung boses ko, pero di ko ipinahalata sa kanya
“andito ako kila Yuri”
“kila Yuri? Jay, kailangan kasi kita ngayon..”
“bakit?” natahimik ako bigla..

langhiyang sagot yan! yan ba ang nagagawa ng may girlfriend na? di na tulad ng dati na pag sinabi kong kailangan ko sya ang sagot nya ‘on the way na’ pucha, ngayon.. ‘bakit?’ bakit?!! putik yan T^T

“sorry, mukhang busy ka.. never mind” sagot ko
“Len, sorry kasi.. namatay lola ni Yuri, kailangan ko syang damayan”
“ah ganun ba?” naramdaman kong may tumulong luha sa pisngi ko.. tss ano ba yan!
“paki sabi condolence.. sige Jay.. sorry sa istorbo” tapos i-end ko na yung call

hindi ko na sya hinintay magsalita.. ang sakit lang kasi, na iwan ka sa ere ng best friend mo, langhiya.. best friend mo yun eh.. pero ano nga ba naman laban mo.. girlfriend nya yung kasama nya eh.. walang wala ka dun Len, kahit gano pa kayo katagal nagsama, kung mahal nya yung tao.. itchapwera ka lang..

nag vibrate uli yung cellphone ko, pag tingin ko si Jay uli yung tumatawag, antagal ko pang tinitigan yung pangalan nya sa screen bago ako sumagot

“hello?” sagot ko habang pinupunasan yung luha ko
“Len sorry na.. wag kang magalit saken please..”
“hindi Jay, mas kailangan ka ni Yuri ngayon.. okay lang ako” best actress ka na sa lying category Len

“Len, magpapaalam din sana ako sayo”
“huh? bakit?” ayaw tumigil ng luha ko.. nakakainis naman eh!
“sasamahan ko si Yuri sa Korea”

uh?! ano daw?!! pupunta syang Korea para lang samahan si Yuri?! (__ __”)….(T___T)
“ga-gano katagal Jay?” tanong ko habang pilit pading nagpipigil sa mga luha ko
“hindi ko pa alam Len”

“papakasal na ako Jay” biglang sabi ko, gusto kong sabihin nya saken na wag akong magpakasal.. basta yun ang gusto kong marinig sa kanya ngayon, gusto kong pigilan nya ako sa kabaliwan ko..

“alam ko.. narinig ko kayo kanina” biglang nanghina yung boses nya, hindi yun ang gusto kong sagot! T__T

pareho kaming tumahimik, ang awkward ng atmosphere namin ngayon.. ewan ko.. basta!

“umm, yun lang..” sabi ko tapos ibababa ko na sana
“Len..” narinig kong tawag nya bago ko ibaba

ibinalik ko sa tenga ko yung cellphone
“Jay?”
“hintayin mo ako bago ka magpakasal ha?” sabi nya

fcuk! biglang kong naramdaman yung kirot sa dibdib ko.. ansakit nung narinig ko, so wala syang balak pigilan ako? okay na sa kanyang magpakasal ako? Jay!!! ano ka ba?! mah--

I laughed sarcastically to my thought

“o- oo naman, hindi ako papayag na wala ka dun noh, tsaka ganun ka ba katagal mawawala?” tapos pinupunasan ko yung luha ko.. ano bang nangyayari saken? balak ko bang bahain ng luha tong kwarto ko?

hindi sya sumagot sa tanong ko
“oo pupunta ako” yun lang ang sagot nya tapos natahimik na naman kaming dalawa

“ano.. sige na Jay, baka kailangan ka na ni Yuri, paki sabi uli condolence ha?” sabi ko tapos pinatay ko na
pagkababa ko, napapahagulgol na naman ako..

shit talaga eh, bakit ganun? ang sakit sakit..

then finally it hit me, one question played on my mind that time.. have I fallen for him? for my best friend? to Jay?


Jay’s POV

tumatawag pala si Len kanina, hindi ko napansin
kinakausap kasi si Yuri ng mga magulang nya, kaya natahimik ako sa sulok, ano bang malay ko sa mga sinasabi nila? nag ko-Korean kaya sila, Tagalog at English lang naman alam ko eh..

nung nakatyempo ako, nag paalam ako sa kanila na lalabas muna ako
tinawagan ko agad si Len
hindi naman kasi tumatawag yun ng walang dahilan, nag-aalala na tuloy ako sa kanya

“hello!!” pasigaw na sagot sa kabilang linya
“aray.. Len anong problema?” inilayo ko saglit sa tenga ko yung cellphone bago ko sya tinanong
“asan ka Jay?” may mali sa boses nya eh, pero.. hindi, baka natuluyan lang syang sipunin
“andito ako kila Yuri” sagot ko
“kila Yuri? Jay, kailangan kasi kita ngayon..” shit, kailangan nya ako? pero diba, andun naman si Don?

“bakit?” tanong ko, gago ka Jay dapat tumatakbo ka na papunta sa kanya ngayon!

pero natatakot ako na makita syang masaya kay Lyndon.. pipigilan ko sarili ko.. kahit mahirap
kahit nakakadurog puso, pucha kakayanin ko.. ansakit lang kasing makita yung babaeng mahal mo na masayang kasama ng magaling mong pinsan..

“sorry, mukhang busy ka.. never mind” narinig kong sagot nya.. nataranta agad ako
“Len, sorry kasi.. namatay lola ni Yuri, kailangan ko syang damayan” paliwanag ko
“ah ganun ba?”
“paki sabi condolence.. sige Jay.. sorry sa istorbo” tapos biglang naputol yung tawag

tinignan ko cellphone ko kung naubusan ng battery, hindi naman.. may load padin naman ako, pero bakit naputol? i-end kaya ni Len? kailangan naming makapag usap ng maayos, sasabihin ko din yung pagpunta ko sa Korea..

tinatawagan ko na uli sya.. antagal sumagot.. tsk, baka na lowbat sya?.. tsss nakakabanas naman oh, tagal!

“hello?”
“Len sorry na.. wag kang magalit saken please..” bungad ko
“hindi Jay, mas kailangan ka ni Yuri ngayon.. okay lang ako” sagot nya saken
“Len, magpapaalam din sana ako sayo” pipigilan kaya nya ako? sabihin mo lang Len, hindi ako tutuloy

“huh? bakit?”
“sasamahan ko si Yuri sa Korea” sagot ko

yun lang naman talaga ang balak ko nung una, pero napagisipan kong magstay, para kalimutan si Len..
kailangan ko na agad mag move on, wala na eh..
may laban pa ba ako kung magpapakasal na sila?
wala na akong habol diba? um-oo sya eh, ibig sabihin mahal nya talaga pinsan ko..
ibig sabihin best friend lang talaga ako sa kanya..
ibig sabihin wala talagang pag-asa ang salitang ‘KAMI’

“ga-gano katagal Jay?” tanong nya saken
“hindi ko pa alam Len” sagot ko, kahit ang totoo alam kong magtatagal ako ng halos anim na bwan dun babalik lang ako kung may emergency dito

“papakasal na ako Jay” biglang sabi nya saken.. tan* *na, kailangan pa bang sabihin yun?
ang saklap naman nun! mismong sa babeng mahal mo mang gagaling yung mga salitan yun..
huh, insulto ba? o ano? ang saket lang talaga eh!!

“alam ko.. narinig ko kayo kanina” sagot ko, pucha naluluha ako.. bwiset!! =_=a

pareho kaming tumahimik, ano kayang iniisip nya ngayon? gusto ko na talaga syang puntahan..

“umm, yun lang..” narinig kong sabi nya matapos ng matagal na katahimikan sa pagitan namin
“Len..” tawag ko sa kanya

“Jay?”
“hintayin mo ako bago ka magpakasal ha?” sabi ko tapos lumabo na yung paningin ko, nanlalabo na dahil sa luha ko.. takte, ni minsan hindi ko naisip ang sarili kong umiyak para sa isang babae, pero iba talaga yung dating saken ni Len

sakit talaga!!
para akong unti unting pinapatay
kakayanin ko kayang makita syang magpakasal kay Lyndon?
na masaya sila sa harap ng altar? kaya ko ba? parang hindi eh
dapat sa loob ng anim na bwan mawawala ako dito, mawala din yung nararamdaman ko para sa kanya
kasi kung hindi, baka bigla kong pigilan yung kasal nila at itakbo sya palayo sa altar

“o- oo naman, hindi ako papayag na wala ka dun noh, tsaka ganun ka ba katagal mawawala?” hindi ko sya masagot, hindi ko alam kung paano ako sasagot

“oo pupunta ako” para na naman akong tinutusok sa dibdib nung sinabi ko yun, tutulo na ata luha ko, shit!!

“ano.. sige na Jay, baka kailangan ka na ni Yuri, paki sabi uli condolence ha?”

tapos nawala na naman yung tawag, nag end na naman agad.. ni hindi man lang ako nakapag babye sa kanya, ni hindi ko man lang nasabi yung tatlong salitang gusto kong ipagsigawan sa mundo at iparinig sa kanya..


“I love you” bulong ko tapos naiyak ako sa kinatatayuan ko.. shit, this is so gay pero ang sakit talaga..